Frozen Shoulder: Pathology, Anatomy, Exercise Program
Introduction
Frozen shoulder, also known as adhesive capsulitis, refers to a painful condition characterized by pain and progressive stiffness in the shoulder joint, leading to significant functional limitations. It affects about 2–5% of the general population, with increased prevalence in individuals aged 40–50 years and those with diabetes mellitus or thyroid disorders. This article examines the pathology of frozen shoulder, outlines physiotherapy evaluation techniques, and details a structured rehabilitation program, drawing on evidence from PubMed where relevant.
Pathology of Frozen Shoulder
Adhesive capsulitis involves inflammation and scarring of the glenohumeral joint capsule, resulting in restricted activeiterative and passive range of motion (ROM). The condition progresses through distinct stages, each with unique features characteristics.
Pathological Mechanisms
- Stages of Frozen Shoulder:
- Stage 1 (Freezing/Painful Stage, 1–3 Months): Characterized by diffuse shoulder pain, especially at night, with mild ROM restrictions. Inflammation and capsular inflammation dominate, driven by inflammatory cytokines.
- Stage 2 (Frozen/Stiffening Stage, 3–9 Months): Pain persists but stiffness becomes more pronounced, with significant ROM loss in multiple planes (e.g., external rotation, abduction). Capsular thickening and fibrosis develop, reducing joint volume.
- Stage 3 (Thawing/Resolution Stage, 9–24 Months): Pain gradually subsides, and ROM slowly improves. Fibrotic tissue remodels, but full recovery may not occur in all cases.
- Histological Changes:
- Early stages show synovial hyperplasia and increased vascularity, with elevated levels of inflammatory mediators (e.g., IL-1, TNF-α).
- Later stages exhibit dense collagen deposition and fibroblast proliferation, leading to capsular contracture.
- A PubMed study highlights the role of matrix metalloproteinases in tissue remodeling during the thawing phase.
- Pathophysiological Contributors:
- Inflammation and Fibrosis: An initial inflammatory trigger (e.g., minor trauma, autoimmune response) leads to capsular inflammation, followed by fibrotic scarring.
- Neurogenic Factors: Altered pain processing and sympathetic nervous system involvement may amplify symptoms.
- Capsular Contracture: The axillary pouch and rotator interval are particularly affected, restricting glide and rotation of the humeral head.
- Risk Factors:
- Systemic Conditions: Diabetes mellitus (10–20% prevalence in diabetics), thyroid disorders, and cardiovascular disease increase risk.
- Demographic Factors: More common in women and middle-aged individuals.
- Other Factors: Prolonged immobilization (e.g., post-surgery), trauma, or autoimmune conditions. A PubMed review notes a genetic predisposition in some populations.
Clinical Presentation
Patients typically present with:
- Gradual onset of shoulder pain, often worse at night, interfering with sleep.
- Progressive stiffness, particularly in external rotation, abduction, and internal rotation, with a characteristic “capsular pattern” of restriction.
- Functional limitations, such as difficulty reaching overhead, behind the back, or performing daily tasks.
- Muscle weakness secondary to disuse, but no neurological deficits unless complicated by other conditions.
Physiotherapy Evaluation
A comprehensive physiotherapy evaluation is essential to confirm the diagnosis, assess the stage of frozen shoulder, and guide treatment. The evaluation combines subjective and objective components.
Subjective Assessment
- History Taking: Gather details on pain onset, duration, intensity (using the Numeric Pain Rating Scale, NPRS), and aggravating/relieving factors (e.g., night pain, movement restrictions). Inquire about functional limitations (e.g., dressing, reaching) and comorbidities (e.g., diabetes, thyroid issues). Red flags (e.g., weight loss, fever) should be screened to rule out malignancy or infection.
- Functional Impact: Use validated tools like the Shoulder Pain and Disability Index (SPADI) or Disabilities of the Arm, Shoulder, and Hand (DASH) questionnaire to quantify disability.
- Lifestyle and Occupational Factors: Assess activities that exacerbate symptoms, such as repetitive overhead tasks or prolonged immobilization.
Objective Assessment
- Postural Analysis: Observe for compensatory postures (e.g., elevated shoulder, forward head) that may contribute to symptoms or indicate muscle imbalances.
- Range of Motion (ROM):
- Measure active and passive ROM for flexion, abduction, external rotation, and internal rotation using a goniometer.
- Frozen shoulder shows equal loss of active and passive ROM, with external rotation most restricted, followed by abduction and internal rotation (capsular pattern).
- Strength Testing: Assess rotator cuff and scapular stabilizer strength (e.g., deltoid, infraspinatus) to identify weakness due to disuse or pain inhibition. Manual muscle testing is performed cautiously to avoid exacerbation.
- Palpation: Identify tenderness around the glenohumeral joint, deltoid, or trapezius, and assess for muscle spasms or trigger points.
- Special Tests:
- Empty Can Test or Hornblower’s Sign: To rule out rotator cuff pathology if weakness is present.
- Apley’s Scratch Test: To assess functional ROM limitations.
- Cervical Spine Screening: To exclude cervical radiculopathy or referred pain using Spurling’s test or upper limb tension tests.
- Functional Testing: Evaluate movement patterns during tasks like reaching overhead or behind the back to assess limitations and compensatory strategies.
Imaging and Correlation
Imaging is not routinely required but may be used to rule out differential diagnoses (e.g., rotator cuff tear, osteoarthritis). X-rays can identify calcific tendinitis or glenohumeral arthritis, while MRI or ultrasound may show capsular thickening or synovitis. A PubMed review emphasizes that clinical diagnosis, based on history and ROM restrictions, is sufficient in most cases, with imaging reserved for atypical presentations.
Rehabilitation Program
Physiotherapy is the cornerstone of frozen shoulder management, aiming to reduce pain, restore ROM, and improve function. The program is tailored to the disease stage, supported by PubMed evidence where applicable.
Phase 1: Pain Management and Gentle Mobilization (Freezing Stage, 0–3 Months)
Goals: Reduce pain, maintain available ROM, and prevent further stiffness.
- Education and Activity Modification: Educate patients on the natural history of frozen shoulder, pain management strategies, and avoiding aggravating movements (e.g., forceful stretching). Encourage gentle use of the arm in pain-free ranges.
- Manual Therapy:
- Low-grade (I–II) joint mobilizations to reduce pain and maintain joint accessory motion. A PubMed meta-analysis of 6 RCTs supports gentle mobilizations for pain relief in early stages.
- Soft tissue massage to reduce muscle tension in the deltoid, trapezius, or pectoralis minor.
- Modalities:
- Heat therapy to relax muscles and improve tissue extensibility, or cold therapy for acute pain, based on patient comfort.
- Transcutaneous electrical nerve stimulation (TENS) or low-level laser therapy (LLLT) for analgesia, supported by 5 RCTs showing efficacy in shoulder pain.
- Exercises:
- Pendulum exercises and pain-free active-assisted ROM (e.g., wand exercises) to maintain mobility.
- Gentle stretches within pain-free limits, focusing on external rotation and abduction.
- Pharmacological Support: Coordinate with physicians for oral analgesics, NSAIDs, or intra-articular corticosteroid injections to manage severe pain, particularly in Stage 1.
Phase 2: Mobility Restoration (Frozen Stage, 3–9 Months)
Goals: Increase ROM, reduce capsular restrictions, and improve muscle strength.
- Manual Therapy:
- Progress to higher-grade (III–IV) joint mobilizations, targeting the glenohumeral joint (e.g., inferior or posterior glides) to stretch the capsule. A PubMed study of 8 RCTs supports mobilizations for improving ROM in Stage 2.
- Myofascial release for tight muscles (e.g., subscapularis, pectoralis major).
- Stretching Exercises:
- Active-assisted and passive stretches using a wand, pulley, or towel to target external rotation, abduction, and flexion.
- Hold-relax or contract-relax techniques to enhance stretch tolerance, supported by evidence from 4 RCTs.
- Strengthening Exercises:
- Isometric exercises for rotator cuff and scapular stabilizers to maintain muscle activation without exacerbating stiffness.
- Progress to light isotonic exercises (e.g., resistance band external rotation) as ROM improves.
- Postural Training: Exercises to correct forward head posture or scapular dyskinesis, such as scapular retractions or thoracic extension, to reduce shoulder strain.
- Hydrotherapy: Warm-water exercises to facilitate ROM and reduce pain, particularly effective in Stage 2, as supported by a PubMed RCT.
Phase 3: Functional Restoration and Maintenance (Thawing Stage, 9+ Months)
Goals: Maximize ROM, restore strength, and return to full function.
- Manual Therapy: Continue high-grade mobilizations as needed, focusing on residual restrictions. Joint manipulations under anesthesia may be considered for refractory cases, though physiotherapy is preferred.
- Strengthening Exercises:
- Progressive resistance training for rotator cuff, deltoid, and scapular muscles using resistance bands or weights.
- Functional exercises mimicking daily tasks (e.g., reaching, lifting) to improve movement efficiency.
- Functional Training:
- Sport- or work-specific exercises to prepare for return to activities (e.g., throwing, overhead lifting).
- Proprioceptive drills (e.g., balance board exercises) to enhance shoulder stability.
- Maintenance Program:
- Develop a home exercise program with regular follow-ups to ensure adherence. Stretching and strengthening should continue to prevent recurrence.
- Group classes or tele-rehabilitation can enhance compliance, as supported by a PubMed RCT showing sustained benefits at 12 months.
- Cognitive-Behavioral Approaches: Integrate pain education and coping strategies to address psychosocial barriers, particularly in chronic cases.
Special Considerations
- Individualization: Tailor the program to the patient’s stage, comorbidities (e.g., diabetes), and functional goals. Patients with diabetes may have slower recovery and require prolonged therapy.
- Red Flags: Monitor for signs of underlying pathology (e.g., persistent pain despite treatment, neurological deficits), warranting referral for imaging or surgical consultation. Surgery (e.g., arthroscopic capsular release) is reserved for refractory cases.
- Multidisciplinary Approach: Collaborate with endocrinologists (for diabetes or thyroid management), pain specialists, or psychologists for comprehensive care.
Conclusion
Frozen shoulder is a complex condition driven by capsular inflammation and fibrosis, leading to pain and significant ROM restrictions. Physiotherapy evaluation, combining subjective history, objective ROM assessment, and functional testing, guides stage-specific management. A structured rehabilitation program, emphasizing pain relief, mobility restoration, and functional training, is effective for most patients, supported by PubMed evidence. By addressing biomechanical and systemic factors, physiotherapy remains the cornerstone of treatment, improving outcomes and facilitating recovery in frozen shoulder.
Donuk Omuz: Patoloji, Fizyoterapi Değerlendirmesi ve Rehabilitasyon Programı
Giriş
Donuk omuz veya adeziv kapsülit, omuz ekleminde ağrı ve ilerleyici sertlik ile karakterize, önemli fonksiyonel sınırlamalara yol açan zayıflatıcı bir durumdur. Genel popülasyonun yaklaşık %2-5’ini etkiler ve 40-60 yaş arası bireylerde, diyabet veya tiroid bozuklukları olanlarda daha yüksek prevalansa sahiptir. Bu makale, donuk omuzun patolojisini inceler, fizyoterapi değerlendirme tekniklerini özetler ve PubMed’den elde edilen kanıtlarla desteklenen yapılandırılmış bir rehabilitasyon programını detaylandırır.
Donuk Omuzun Patolojisi
Adeziv kapsülit, glenohumeral eklem kapsülünün inflamasyonu ve fibrozisi ile ilişkilidir, bu da aktif ve pasif hareket açıklığında (ROM) kısıtlanmaya neden olur. Durum, her biri benzersiz patolojik özelliklere sahip farklı aşamalardan geçer.
Patolojik Mekanizmalar
- Donuk Omuzun Aşamaları:
- Aşama 1 (Donma/Ağrılı Aşama, 1-3 Ay): Özellikle geceleri yaygın omuz ağrısı ile karakterizedir, hafif ROM kısıtlamaları ile. Sinovit ve kapsüler inflamasyon, inflamatuar sitokinler tarafından yönlendirilir.
- Aşama 2 (Donmuş/Sertleşme Aşaması, 3-9 Ay): Ağrı devam eder ancak sertlik daha belirgin hale gelir, birden fazla planda (örneğin, dış rotasyon, abduksiyon) önemli ROM kaybı görülür. Kapsüler kalınlaşma ve fibrozis gelişir, eklem hacmini azaltır.
- Aşama 3 (Çözülme/İyileşme Aşaması, 9-24 Ay): Ağrı yavaşça azalır ve ROM kademeli olarak iyileşir. Fibrotik doku yeniden şekillenir, ancak tüm vakalarda tam iyileşme olmayabilir.
- Histolojik Değişiklikler:
- Erken aşamalar, sinovyal hiperplazi ve artmış vaskülariteyi gösterir, inflamatuar mediatörlerin (örneğin, IL-1, TNF-α) seviyeleri yükselir.
- Daha sonraki aşamalar, yoğun kollajen birikimi ve fibroblast proliferasyonu ile kapsüler kontraktürü sergiler.
- PubMed çalışması, çözülme aşamasında doku yeniden şekillenmesinde matriks metalloproteinazların rolünü vurgular.
- Patofizyolojik Katkıda Bulunanlar:
- İnflamasyon ve Fibrozis: Başlangıçtaki inflamatuar tetikleyici (örneğin, küçük travma, otoimmün yanıt) kapsüler inflamasyona yol açar, bunu fibrotik skarlaşma izler.
- Nörojenik Faktörler: Değişen ağrı işleme ve sempatik sinir sistemi katılımı semptomları artırabilir.
- Kapsüler Kontraktür: Özellikle aksiller kese ve rotator interval etkilenir, humerus başının kaymasını ve rotasyonunu kısıtlar.
- Risk Faktörleri:
- Sistemik Durumlar: Diyabet mellitus (%10-20 diyabetiklerde prevalans), tiroid bozuklukları ve kardiyovasküler hastalık riski artırır.
- Demografik Faktörler: Kadınlarda ve orta yaşlı bireylerde daha yaygındır.
- Diğer Faktörler: Uzun süreli immobilizasyon (örneğin, ameliyat sonrası), travma veya otoimmün durumlar. PubMed incelemesi, bazı popülasyonlarda genetik yatkınlık olduğunu belirtir.
Klinik Bulgular
Hastalar genellikle şu semptomlarla başvurur:
- Genellikle geceleri kötüleşen, uykuyu bozan kademeli omuz ağrısı başlangıcı.
- Özellikle dış rotasyon, abduksiyon ve iç rotasyonda ilerleyici sertlik, karakteristik “kapsüler desen” kısıtlaması ile.
- Üstten uzanma, arkaya uzanma veya günlük görevleri gerçekleştirme gibi fonksiyonel sınırlamalar.
- Kullanım eksikliği nedeniyle ikincil kas zayıflığı, ancak başka durumlarla komplike olmadıkça nörolojik eksiklikler yoktur.
Fizyoterapi Değerlendirmesi
Kapsamlı bir fizyoterapi değerlendirmesi, tanıyı doğrulamak, donuk omuzun aşamasını değerlendirmek ve tedaviyi yönlendirmek için esastır. Değerlendirme, subjektif ve objektif bileşenleri birleştirir.
Subjektif Değerlendirme
- Öykü Alma: Ağrının başlangıcı, süresi, şiddeti (Numerik Ağrı Derecelendirme Skalası, NPRS kullanılarak) ve artırıcı/azaltıcı faktörler (örneğin, gece ağrısı, hareket kısıtlamaları) hakkında bilgi toplanır. Fonksiyonel sınırlamalar (örneğin, giyinme, uzanma) ve komorbiditeler (örneğin, diyabet, tiroid sorunları) sorgulanır. Kırmızı bayraklar (örneğin, kilo kaybı, ateş) malignite veya enfeksiyonu dışlamak için taranır.
- Fonksiyonel Etki: Omuz Ağrısı ve Engellilik İndeksi (SPADI) veya Kol, Omuz ve El Engellilikleri (DASH) anketi gibi doğrulanmış araçlarla engellilik miktarı belirlenir.
- Yaşam Tarzı ve Mesleki Faktörler: Tekrarlayan üst ekstremite görevleri veya uzun süreli immobilizasyon gibi semptomları alevlendiren aktiviteler değerlendirilir.
Objektif Değerlendirme
- Postür Analizi: Omuz yükselmesi, ileri baş duruşu gibi kompansatuar postürler veya kas dengesizliklerini gösteren durumlar gözlemlenir.
- Hareket Açıklığı (ROM):
- Fleksiyon, abduksiyon, dış rotasyon ve iç rotasyon için aktif ve pasif ROM, gonyometre ile ölçülür.
- Donuk omuz, aktif ve pasif ROM’da eşit kayıp gösterir, dış rotasyon en çok kısıtlanır, ardından abduksiyon ve iç rotasyon gelir (kapsüler desen).
- Güç Testi: Rotator manşet ve skapular stabilizatör gücünü (örneğin, deltoid, infraspinatus) değerlendirmek için manuel kas testi dikkatle yapılır, ağrı veya kullanım eksikliği nedeniyle zayıflık belirlenir.
- Palpasyon: Glenohumeral eklem, deltoid veya trapezius çevresinde hassasiyet belirlenir ve kas spazmları veya tetik noktaları değerlendirilir.
- Özel Testler:
- Empty Can Testi veya Hornblower İşareti: Zayıflık varsa rotator manşet patolojisini dışlamak için.
- Apley’in Çizme Testi: Fonksiyonel ROM sınırlamalarını değerlendirmek için.
- Servikal Omurga Taraması: Spurling testi veya üst ekstremite gerilim testleri ile servikal radikülopati veya yansıyan ağrıyı dışlamak.
- Fonksiyonel Testler: Üstten uzanma veya arkaya uzanma gibi görevler sırasında hareket modelleri, sınırlamaları ve kompansatuar stratejileri değerlendirmek için incelenir.
Görüntüleme ve Korelasyon
Görüntüleme genellikle gerekli değildir ancak ayırıcı tanılar (örneğin, rotator manşet yırtığı, osteoartrit) için kullanılabilir. X-ray, kalsifik tendinit veya glenohumeral artriti belirleyebilir, MRI veya ultrason kapsüler kalınlaşma veya sinoviti gösterebilir. PubMed incelemesi, çoğu vakada öykü ve ROM kısıtlamalarına dayalı klinik tanının yeterli olduğunu, görüntülemenin atipik prezentasyonlar için ayrıldığını vurgular.
Rehabilitasyon Programı
Fizyoterapi, donuk omuz yönetiminin temel taşıdır ve ağrıyı azaltmayı, ROM’u geri kazanmayı ve fonksiyonu iyileştirmeyi amaçlar. Program, hastalığın aşamasına göre uyarlanır ve PubMed kanıtlarıyla desteklenir.
Faz 1: Ağrı Yönetimi ve Nazik Mobilizasyon (Donma Aşaması, 0-3 Ay)
Hedefler: Ağrıyı azaltmak, mevcut ROM’u korumak ve daha fazla sertliği önlemek.
- Eğitim ve Aktivite Modifikasyonu: Hastalar, donuk omuzun doğal seyri, ağrı yönetimi stratejileri ve zorlayıcı esnemelerden kaçınma konusunda eğitilir. Ağrısız aralıklarda kolun nazik kullanımı teşvik edilir.
- Manuel Terapi:
- Ağrıyı azaltmak ve eklem aksesuar hareketini korumak için düşük dereceli (I-II) eklem mobilizasyonları. 6 RCT’nin PubMed meta-analizi, erken aşamalarda nazik mobilizasyonların ağrı giderimi için etkili olduğunu destekler.
- Deltoid, trapezius veya pektoralis minörde kas gerginliğini azaltmak için yumuşak doku masajı.
- Modaliteler:
- Kasları gevşetmek ve doku esnekliğini artırmak için sıcak terapi veya akut ağrı için soğuk terapi, hasta konforuna göre.
- Omuz ağrısında etkinlik gösteren 5 RCT ile desteklenen transkütanöz elektriksel sinir stimülasyonu (TENS) veya düşük seviyeli lazer tedavisi (LLLT) ile analjezi.
- Egzersizler:
- Hareketliliği korumak için sarkaç egzersizleri ve ağrı içermeyen aktif-yardımlı ROM (örneğin, değnek egzersizleri).
- Üst rotasyon ve abduksiyon odaklanan ağrı içermeyen sınırlarda nazik esnemeler.
- Farmakolojik Destek: Şiddetli ağrıyı yönetmek için oral analjezikler, NSAID’ler veya intra-artiküler kortikosteroid enjeksiyonları için doktorlarla koordinasyon, özellikle Aşama 1’de.
Faz 2: Hareketlilik Restorasyonu (Donmuş Aşama, 3-9 Ay)
Hedefler: ROM’u artırmak, kapsüler kısıtlamaları azaltmak ve kas gücünü iyileştirmek.
- Manuel Terapi:
- Kapsülü esnetmek için glenohumeral eklemi hedefleyen (örneğin, inferior veya posterior kaymalar) daha yüksek dereceli (III-IV) eklem mobilizasyonlarına ilerleme. 8 RCT’nin PubMed çalışması, Aşama 2’de ROM’u iyileştirmek için mobilizasyonları destekler.
- Subskapularis, pektoralis major gibi sıkı kaslar için miyofasiyal serbest bırakma.
- Esneme Egzersizleri:
- Dış rotasyon, abduksiyon ve fleksiyona odaklanan değnek, kasnak veya havlu ile aktif-yardımlı ve pasif esnemeler.
- Esneme toleransını artırmak için tut-gevşe veya kasıl-gevşe teknikleri, 4 RCT’den elde edilen kanıtlarla desteklenir.
- Güçlendirme Egzersizleri:
- Sertliği alevlendirmeden kas aktivasyonunu korumak için rotator manşet ve skapular stabilizatörler için izometrik egzersizler.
- ROM iyileştikçe hafif izotonik egzersizlere (örneğin, direnç bandı ile dış rotasyon) ilerleme.
- Postürel Eğitim: Omuz gerilimini azaltmak için ileri baş duruşunu veya skapular diskinezisini düzelten skapular retraksiyonlar veya torasik ekstansiyon gibi egzersizler.
- Hidroterapi: Aşama 2’de özellikle etkili olan, ROM’u kolaylaştırmak ve ağrıyı azaltmak için sıcak su egzersizleri, bir PubMed RCT’si ile desteklenir.
Faz 3: Fonksiyonel Restorasyon ve Sürdürme (Çözülme Aşaması, 9+ Ay)
Hedefler: ROM’u maksimize etmek, gücü geri kazanmak ve tam fonksiyona dönmek.
- Manuel Terapi: Gerektiğinde yüksek dereceli mobilizasyonlara devam edilir, kalıcı kısıtlamalara odaklanılır. Dirençli vakalarda anestezi altında manipülasyon düşünülebilir, ancak fizyoterapi tercih edilir.
- Güçlendirme Egzersizleri:
- Rotator manşet, deltoid ve skapular kaslar için direnç bantları veya ağırlıklarla progresif direnç eğitimi.
- Günlük görevleri taklit eden fonksiyonel egzersizler (örneğin, uzanma, kaldırma) hareket verimliliğini artırır.
- Fonksiyonel Eğitim:
- Aktivitelere dönüş için spor veya işe özgü egzersizler (örneğin, fırlatma, üst baş kaldırıcılar).
- Omuz stabilitesini artırmak için proprioseptif egzersizler (örneğin, denge tahtası egzersizleri).
- Sürdürme Programı:
- Tekrarlamayı önlemek için düzenli takiplerle ev egzersiz programı geliştirilir. Esneme ve güçlendirme devam etmelidir.
- Grup sınıfları veya telerehabilitasyon uyumu artırabilir, 12 ayda sürdürülen faydaları gösteren bir PubMed RCT’si ile desteklenir.
- Bilişsel-Davranışsal Yaklaşımlar: Özellikle kronik vakalarda psikososyal engelleri ele almak için ağrı eğitimi ve başa çıkma stratejileri entegre edilir.
Özel Hususlar
- Bireyselleştirme: Program, hastanın aşamasına, komorbiditelerine (örneğin, diyabet) ve fonksiyonel hedeflerine göre uyarlanmalıdır. Diyabetli hastalar daha yavaş iyileşebilir ve uzun süreli terapi gerektirebilir.
- Kırmızı Bayraklar: Tedaviye rağmen devam eden ağrı veya nörolojik eksiklikler gibi altta yatan patoloji belirtileri izlenir, görüntüleme veya cerrahi konsültasyon için sevk gerektirir. Cerrahi (örneğin, artroskopik kapsüler serbest bırakma), dirençli vakalar için ayrılmıştır.
- Multidisipliner Yaklaşım: Diyabet veya tiroid yönetimi için endokrinologlar, ağrı uzmanları veya psikologlarla işbirliği yapılarak kapsamlı bakım sağlanır.
Sonuç
Donuk omuz, kapsüler inflamasyon ve fibrozis tarafından yönlendirilen, ağrı ve önemli ROM kısıtlamalarına yol açan karmaşık bir durumdur. Fizyoterapi değerlendirmesi, subjektif öykü, objektif ROM testi ve fonksiyonel testleri birleştirerek aşamaya özgü yönetimi yönlendirir. Ağrı giderimi, hareketlilik restorasyonu ve fonksiyonel eğitimi vurgulayan yapılandırılmış bir rehabilitasyon programı, PubMed kanıtlarıyla desteklenen çoğu hasta için etkilidir. Biyomekanik ve sistemik faktörleri ele alarak, fizyoterapi, sonuçları iyileştiren ve donuk omuzda iyileşmeyi kolaylaştıran tedavinin temel taşıdır.